-
1 καρα
Iτό, эп.-ион. κάρη (ᾰ) ἥ (эп. gen. κάρητος и καρήατος; dat. κάρητι и καρήατι - у Trag. κάρᾳ; acc. = nom.; nom. pl. = nom. sing.)1) голова(πολιὸν κάρη Hom.)
ὑψοῦ κάρη ἔχειν Hom. — высоко закидывать голову;περὴ πόδα, περὴ κάρα Aesch. — вокруг ног, вокруг головы, т.е. с ног до головы2) лик, лицо3) вершина, верхушка Hes., Soph.4) описательно, в знач. дорогой, милый, преимущ. в обращении; обычно не переводитсяὦ κράτιστον Οἰδίπου κάρα! Soph. — о, могущественнейший Эдип!;
τέθνηκε θεῖον Ἰοκάστης κάρα! Soph. — умерла благородная Иокаста!;ὦ κοινὸν αὐτάδελφον Ἰσμήνης κάρα! Soph. — о, родная, милая сестра Исмена!IIἥ (только acc. sing. κάραν) Aesop. = κάρα См. καρα I
См. также в других словарях:
κάρα — (Kara). Τοπωνύμιο της Ρωσίας. 1. Ακραίο θαλάσσιο τμήμα (880.000 τ. χλμ.) του Αρκτικού ωκεανού. Έχει μέσο βάθος 127 μ. και μέγιστο βάθος 620 μ. Ορίζεται από την ακτογραμμή της πεδιάδας της δυτικής Σιβηρίας και από τα νησιά Νέα Γη, Γη του… … Dictionary of Greek